Mystieke weg 06

Beweging vooruit
soms kijkend
achterom
een afgelegde weg
het kind dat lacht
een bloemenpracht
Beweging vooruit
blik op de weg
nog te gaan
een ontmoeting
wat komen zal
onzeker gebeuren
in de tijd
Beweging vooruit
doel voor ogen
bereikbaar
nooit haalbaar
dynamiek van het avontuur
pelgrimeren
om te leven

Mystieke weg 05

Maria eenvoud
naam die werkelijkheid draagt
van ontvangen en van geven
moederschoot voor even
nieuw leven
tot velen
heenwijzing van hoop
op toekomst van genade
dor land
onder verzengende hitte
tooit zich in gewaden
van vruchtbaren
in sap van levensadem
geen honger meer
geen dorst
vreugde nog
slechts dankbaarheid
in de koelte van de avond

Mystieke weg 04

Je roept
je schreeuwt
je zoekt mijn mededogen
ik zwijg
keer me af
als een schutter
voor het loslaten
sluit ik mijn ogen
Ik kijk
in mijn gebroken spiegel
aanschouw het stukwerk
dat ik achterliet
en zoek genade in jouw ogen
mijn ogen
een bede van vergeven
verbindt ons
anders met elkaar

Köln

Na onze laatste gezamenlijke picknick maakten we een korte wandeling tot aan de tramhalte. Na een korte rit kwamen we direct aan de hoofdingang van Dom uit.  Na zo'n tocht zou het dom zijn om de Dom niet te bezoeken.  Nadien begaven we ons naar de kerk waar de Grafsteen van Maria van Hout werd teruggevonden.  De kerk zelf konden we niet bezoeken (ze wordt nu gebruikt door de evangelische gemeenschap.). Het pittoreske binnentuintje leende zich wel om even stil te vallen. 

In een klein restaurantje genoten we van stevige Duitse kost. Menigeen vond nadien nog een plaatsje voor heise liebe. (IJs met warme rode vruchten).

Na de terugkeer en de avondsluiting, kroop iedereen vroeg in bed. Moe maar voldaan!.

Morgenochtend keren we met de helft van de groep terug. Voor de andere helft zit er niets anders op dan in 2dagen de trip in omgekeerde richting te maken.  Van Keulen, via Thorn naar ranst.

Aangekomen

Na een bakkende rit van ongeveer 30 km bij 30 graden in de schaduw, is iedereen aangekomen in Koln. Na een frisse douche zoeken we nu een bus om de binnenstad van Keulen te verkennen. Op naar de DOM.

Impressie van een bezoeker

Om 18u kwamen alle fietsers met rode hoofden aan in de jeugdherberg in Neuss. Bijna 75 km legden ze af bij temperaturen tussen 30 en 38°C! De foeriers hadden de hele dag hun handen vol met het aanbrengen van water en het zoeken naar geschikte rustplekken in de schaduw. Intussen smolten ze zelf haast weg in hun busje zonder airco. Tijd om te verfrissen was er niet, na de aankomst moesten we onmiddellijk aan tafel waar een frisse salade en lekkere pasta stonden te wachten. De zweetgeur aan tafel die moest je er even bij nemen.  Na de douche was iedereen weer paraat voor een avondsluiting, een sfeervol moment met mooie liederen en tijd om stil te vallen en uit te wisselen. Dan nog even ontspannen voor het slapengaan: de bar van de jeugdherberg kon gelukkig zorgen voor een frisse pint of lekker glaasje wijn, want de eigen wijnvoorraad in de bus had de temperatuur van glühwein bereikt… Als bezoeker kon ik zien hoe er een sterke band tussen deze mensen gegroeid is, hoe ze zorg dragen voor elkaar en ze samen genieten van hun tocht.  Keulen is niet ver meer, morgen wacht een korter traject en hopelijk met wat draaglijker temperaturen.

Van Velp naar Kevelaer

Het was in velerlei opzichten warm. We werden warm ontvangen in het Priesterhaus.  Vooraleer de blog te schrijven, zoeken we eerst wat verkoeling. Onze bus brengt ons traag maar zeker op onze bestemmingen.  Ze heeft al heel wat km op de teller.

De rit van Velp naar Kevelaer bracht enkele aangename verrassingen.  Eerst kregen we wat koelte van een verkeerd geplaatste sproeier (voor ons stond hij goed, maar de gewassen kregen niet veel water).  Tegen het middagmaal hadden we al 40 km op de teller.  Opnieuw een aangename verrassing, onze cateraars verwelkomden ons met Hugo, een veel besproken aperitief, gevolg door een barbecue.  De maaltijd, de vermoeidheid en de temperatuur deden ons besluiten om een lange platte rust te nemen.

Daarna terug de fiets op, naar Kevelaer, langs prachtige rustige wegen.  Om de meanderende Maas te kruisen moesten we zelfs met onze fiets de veerpont op.  We overnachten in het Patershuis, op mooie ruime kamers.  Na een degelijk Duits avondmaal trekken er nog enkelen de stad in, op zoek naar verkoeling (of liever nog 'verfrissing')

Mystieke weg 03

Zijn overgave

spreekt in een taal

van vogels en van dieren

pracht en praal

in soberheid getooid

op schaaltjes

van mij overvormend geluk

Verdicht

in hem, in haar

in ontmoetend omhelzen

als pareltjes omringd

in tijdloos

nu en ooit

Een plek die we niet zullen vergeten

Klooster Emmaus te Velp

Programma dag 4

Dag 4: Dinsdag 19 juli (Velp-Grave – Kevelaer, 55 km)

Grave

Linden

Katwijk

Middalaar

Milsbeek

Gennep

Grens NL/DU

Oberhelsum

Weeze

Kevelaer

Thema: het grote verhaal van de Moderne Devotie

We rijden door de streek van de Moderne Devotie, de spirituele vernieuwingsbeweging waarvan Maria van Hout en haar Oisterwijkse Kring een late nabloei waren. 

Van de Moderne Devotie is er veel dat tot op vandaag het waard is om ons door te laten inspireren.

Eén van die interessante aspecten, is het volgende: De Moderne Devotie is in haar oorsprong helemaal een ‘bottom-up’-beweging. De stichter, Geert Grote, was aanvankelijk een leek (die zich naderhand ‘alleen maar’ diaken liet wijden om preekbevoegdheid te krijgen) en ook de eerste gemeenschappen waren leken, zowel mannen als vrouwen. (Broeders/Zusters van het ‘Gemene Leven’) De hele vernieuwende dynamiek in een op dat ogenblik vastgelopen kerk (Westers schisma), kwam dus van onderuit. Pas in een volgende fase kwam er ‘verkloostering’. De uitbouw van deze structuur werd inhoudelijk geleid en tot een onvoorstelbare vruchtbaarheid gebracht door het Kapittel van Windesheim. Institutionalisering blijkt dus voordelen te hebben; het risico van sclerosering is echter altijd dichtbij. Wat helaas ook gebeurde: van het zeer uitgebreide Kapittel bleef er nog vóór de Franse Revolutie niets meer over …

Niets? … Niets van de structuren. Maar het is merkwaardig – en hoopvol om te beseffen – dat zelfs de gescleroseerde structuur wél bij machte is geweest de inhoudelijke inspiratie door te geven. Tot op vandaag – we mogen zelfs zeggen: juist vandaag – vinden ‘nieuwe’ bewegingen zich goed aansluiten bij die ‘Moderne Devotie’. Dat is wat ook gebeurd is in Hof Zevenbergen … Wonder toch!

programma dag 3

Dag 3: Maandag 18 juli (Oisterwijk – Velp-Grave, 61,5 km)

Oisterwijk

Ladonk

Munsel

Gemonde

Schijndel Boschweg

Heeswijk/Dinther

Nistelrode

Schaijk

Reek

Velp/Grave

THEMA: de menswording van Maria van Hout

We komen thuis bij Maria van Hout. Zoals ontelbaar velen voor ons mogen we haar leven, en meer nog – zo zou ze zelf willen – haar Spirit leren kennen. Zelfs de Kartuizers voelden zich geïnspireerd door haar geschriften en publiceerden die voor ruim gebruik. Zelf vond ze haar werk geen ‘leer’, maar enkel een neerslag van hoe ze had ondervonden dat God in haar leven aan het werk was. Ze heeft er zich door laten grijpen. Gods liefde kreeg in haar leven alle ruimte – tot ze zelf een en al liefde werd, in één adem voor God én de mensen.

Hoezeer ze het ook ondervond als ‘aan haar geschonken’, toch is ze er een hele weg moeten voor gaan. Het werd een weg van steeds verdergaand zichzelf en haar idee over wat ‘spiritueel leven’ zou moeten zijn los te laten om zich geheel over te geven aan de weg die Gód met haar leek te gaan. Álles bleek erdoor in een nieuw licht te komen staan; alles van haarzelf en wat haar overkwam werd ‘overvormd’ door de ootmoedige Liefde. Ze werd een ‘ghemeyne’ mens – mens van en voor de gemeenschap, mens naar Gods droom.

Van Oisterwijk naar velp

De zwaarste rit tot nu toe. Ruimschoots gecompenseerd door de prachtige natuur, de vennen, de kampina, de gezellige dorpjes.  Voor onszelf hadden we besloten om bij de beste gelegenheid een ijsje te consumeren.  Doch de natuur speelde ons de parten. Na 62km fietsen kwamen we aan in Velp.  In een onoochelijk dorpje staat daar een pracht van een klooster, een kleurrijke pater levert vespers "op maat".  Na een degelijk avondmaal met karnemelk en pindakaas waren we klaar voor de avondactiviteit.  Een zeer inspirerende avond onder leiding van Ton Hendrikman, de rechterhand van wijlen de specialist in Moderne Devotie,  Rudolf van Dijck. Ze kwamen special uit Nijmegen om ons mee te nemen in het grote verhaal dat de achtergrond vormt van De beweging rond Maria van Hout.

Mystieke weg 02

Komen in het nu

Stilte vragen

Verdragen en aandacht geven

Aan gedachten

En begeerten

Nabij komen

Om te voelen en te zoeken

Wat innerlijk beweegt

Aan kunnen en onvermogen

Deinend

Op een ritme

Van vertragen

Van Turnhout naar Oisterwijk

Oisterwijk, zondag 17 juli 2016

We reden in een omtrekkende beweging naar Oisterwijk als in een voorzichtige nadering wanneer iets vreemds ons eigen moet worden. Niet recht op het doel, maar via kromme wegen.

Na een zeer mooi zegeningsmoment het vertrek uit Turnhout op weg naar het verre Nederland.
Het 1ste stuk was zalig fietsen tussen natuur en kempische zandwegen. Het 2de stuk was meer op de gewone wegen, en sprak me iets minder aan.
Tijdens de rit zijn de weergoden ons (tot nu toch) echt goed gezind. Verschillende keren  zagen we dreigende wolken  rondom ons, reden we door regenplassen, en hebben zelf 5 regendruppels op onze hoofden gevoeld. Die druppels waren heel verkwikkend.

In Oisterwijk hebben we zeer mooi Eucharistie gevierd, met als klap op de vuurpijl, na de zegening van brood en wijn, de klanken van Haendels hallelujah die op het beiaard werden afgespeeld. (For the lord God omnipotent reigneth the time for music, Hallelujah!) We hadden het niet beter kunnen timen.

Langs de belangrijke straten (o.a. die van Maria van Oisterwijk, alias Maria van Hout) terug naar onze overnachtingsplaats, waar de (vaste) koks van dienst overheerlijke spaghetti hadden klaargestoomd.

Ondanks de zere  billen, en andere lichte ongemakjes kijk ik uit naar het vervolg van de tocht morgen.

Slaapwel, na een proevertje van de "La Trappe" die hier vlakbij geproduceerd wordt.

Mystieke weg 01

Stilte in begijnhof

Woorden die verdwijnen

in niet

in delen en niet weten

in geven en niet nemen

toonloos verwijlen

bij hem

bij haar

bij Minne

Zwaluw die beaamt

voor waarheid

het lied herneemt

dat zonder noten

een melodie laat klinken

voor nu en dan

voor dan en nu

en nu

en nu

en nu

Aan tafel in (de tuin van) ter dennen

Nog maar net vertrokken. En we nemen al tijd voor een uitgebreide picknick.

We zijn vertrokken

Dag één van onze tocht naar Keulen.

met enige vertraging bengen we hierbij een eerste impressie. 42km werden afgelegd. Exact de afstand van een marathon. Maar er was niets wat ons vandaag daar aan liet denken. Met een stiltemoment en een woord ter overweging stapten we op onze respectievelijke fietsen en een uurtje later leken we al dagen met elkaar onderweg. Onze eerste halteplek was Ter Dennen in Westmalle. We werden door onze fouragiers op hoffelijke wijze ontvangen aan een gedekte dis met koffie, thee en alle toespijs om ons allen te versterken. Het spreekt voor zich dat we de kadans snel terug vonden en dus nog alle tijd hadden om aan het kanaal Turnhout-Schoten de tijd te nemen om ons zelf op een drankje of ijsje te trakteren. Onze verblijfplaats in Turnhout (internaat van het H.Graf-instituut) gaf ons deze avond de gelegenheid om het in de buurt gelegen begijnhof te bezoeken. Wouter gaf ons inzicht in de band met het leven van Maria Van Hout en zo kwamen we in gedachten al wat dichter bij Oisterwijk waar we morgen naar toe trekken.

Fietsen langs mystieke wegen

Vanaf zaterdag 16 juli, fietsen we in het spoor van Maria Van Hout, langs mystieke wegen van Hof Zevenbergen in ranst, via Oisterwijk naar Keulen.

Via deze blog willen we jullie op de hoogte houden van het wel en wee van de fietsers, de belevenissen, het programma...